Nederland beschermt de natuur kapot

‘In geen enkel Europees land worden zo veel dier- en plantensoorten bedreigd als in Nederland. Hoe dat kan? Juist het beleid van de Nederlandse overheid dat de natuur moet beschermen, is schadelijk voor de natuur.” Aldus Thomas Oudman in de Correspondent.

“Mensen houden heel veel van natuur. Geen kind dat dieren saai vindt. Dat legde David Attenborough eens mooi uit in een interview met Barack Obama. Niets maakt een huis zo duur als een bos ernaast.  Een ziekenhuispatiënt met een plant op zijn nachtkastje herstelt sneller van zijn kwalen.  Geef mensen twee weken vakantie en ze vertrekken acuut naar de laatste natuurparadijsjes. 

Maar als we zo veel van de natuur houden, waarom zorgen we er dan zo slecht voor? 

Zeker in Nederland dringt die vraag zich meer dan ooit op. Nergens anders in Europa kwamen in de afgelopen eeuw zo veel dier- en plantensoorten in de verdrukking  als in natuurliefhebbend Nederland. En dat is niet omdat we ze doodknuffelen. 

Hoewel, misschien juist wel. Want, blijkt uit allerhande wetenschappelijk onderzoek: juist de manier waarop de Nederlandse overheid natuur zegt te beschermen, is schadelijk voor de natuur.

Dat zit zo. Nederland investeert zijn geld voor natuurbeleid al enkele decennia voornamelijk in de zogenoemde Natura 2000-gebieden  – beschermde gebieden waar de natuur prioriteit heeft. Stukjes natuur die als het ware ‘apart’ gezet zijn en afgeschermd worden. De minimale Europese eis – het afkaderen van geschikt leefgebied voor een lijst bedreigde dier- en plantensoorten, is voor Nederland het hoofddoel geworden.

Maar, zo constateren wetenschappers keer op keer: dat werkt helemaal niet. Een hek om beschermde gebieden met toegewezen natuur, en daarbuiten je gang gaan, dat is niet hoe natuurlijke ecosystemen op de lange termijn floreren. 

Bovendien is het onlogisch en onnodig duur. Aan de ene kant financiert de overheid vervuilende economische activiteiten die de natuur tegenwerken (de agrarische sector, de industrie en de bouw), terwijl ze aan de andere kant bakken met geld uitgeeft aan het herstellen van de ergste effecten daarvan.”

Lees hier het hele artikel in de Correspondent

Lou-Lou van Staaveren